Najlepszy rhythm and bluesowy zespół w Londynie cz. III
Come On
28 kwietnia 1963 roku po koncercie w Richmond, Stonesi spotkali się z Andrew Oldhamem
i Erickiem Eastonem, którzy błyskawicznie zmienili przyszłość zespołu. Według Eric'a. który
prowadził agencję koncertową, The Stones byli niesłychani, fantastyczni, genialni i trafiali do ludzi.
Kilka dni później Andrew został ich menadżerem. Bill wspominał, że wszystko zaczęło się kręcić
bardzo szybko i reszta nie miała pojęcia co się dzieje.
Zmiany zaczęto odczuwać szybko. Na początku maja, na nabrzeżu Tamizy w Chelsa odbyła
się pierwsza sesja zdjęciowa; wcześniej Ian Stewart został odsunięty od oficjalnego składu zespołu.
Andrew zaproponował mu dalsze nagrywanie z Stonesami oraz pracę menadżera podczas tras.
Pianista przystał na tą propozycję, jednak dla całego zespołu nadal był Rolling Stonesem. 7 maja
menadżer, za pośrednictwem chłopaków, podpisał trzy letni kontrakt z Impact Sound. Dzięki czemu
3 dni później w studiu Olympic odbyła się pierwsza profesjonalna sesja nagraniowa (wcześniej
nagrywali dema w studiu Curly Claytona 26 października 1962 roku i w IBC 11 marca 1963 –
ostatnie dostępne na specjalnym wydaniu albumu GRRR!) na której zarejestrowali materiał na
debiutancki singiel. Postawili na numer Chucka Berrego Come On, na stronę A, który nagrali w
swoim stylu i I Want To Be Loved Muddy'ego Waters'a na stronę B. Andrew wymagał aby
zaprezentowali się z bardziej pop-owej strony, ponieważ potrzebowali czegoś co będzie
komercyjne, co pomoże im dostać się na listy przebojów i zyskać nowych fanów. Na singlu nie
zaprezentowali tego co można było niemal codziennie usłyszeć na koncertach. W porównaniu z
sesją w IBC nagranie „Come On” to czysty pop. Gdybyśmy nadal grali tak bluesowo, nie
podpisalibyśmy kontraktu płytowego. Nadal chcieliśmy grać bluesa, to były nasze korzenie, więc
graliśmy go na żywo. W taki sposób Wyman odniósł się do pierwszego nagrania. Inne źródła
podają, że w tym dniu nagrano jeszcze dwa utwory Love Potion #9 oraz Pretty Thing (oba są nie
zweryfikowane).
Czerwiec był kolejnym pracowitym miesiącem, nie tylko pod względem koncertowym, ale
też medialnym – udzielali wywiadów dla magazynów młodzieżowych i muzycznych, pojawiały się
kolejne sesję zdjęciowe. Pierwszy singiel ukazał się 7 czerwca i nie otrzymał rewelacyjnych opinii.
Gazety pisały np. że nie jest to utwór ani wykonanie które mogłoby trafić w tamtejszy rynek lub jest
wiele grup które, podobnie brzmią. Sami Stonesi nie byli zadowoleni z tego nagrania, do tego
stopnia, że nie chcieli wykonywać go na żywo, przez co Andrew bardzo się denerwował.
Do lipca 1963 „Toczące się kamienie” grywali typowe klubowe występy na terenie
Londynu. Później, przez kolejne trzy miesiące rozpoczęli podbój innych części kraju (w tym nawet
Walii!). Przez ten czas uzyskali wynik 78 koncertów, zarabiając 3592 funty. Po podzieleniu
wszystkiego, każdy muzyk zarabiał 18 funtów tygodniowo. Bito także rekordy frekwencji w
klubach i salach tanecznych.
W sierpniowym magazynie Beat Monthly Stonesi uplasowali się na 10 miejscu w rankingu
popularności. Po roku działalności była to wysoka pozycja.
Z kolejnej relacji Billa Wymana (gdyby nie on, ciężko byłoby odtworzyć początki zespołu)
możemy dowiedzieć się, że po raz pierwszy publiczność zaatakowała ich na koncercie w Grand
Hotel Ballroom w Lowestoft w Sufolk , grali tam 6 września 1963 roku dla 1200 osób. W połowie
koncertu dziewczyny zaczęły atakować nas na scenie. Miałem podartą koszulę, poodrywane guziki
od skórzanej kamizelki, a z palca ściągnięto mi obrączkę. Pozostałych chłopaków spotkał podobny
los. To był dopiero początek koncertowych szturmów (i strat) jakie fani organizowali na koncertach.
Wystarczy obejrzeć klip video do piosenki Have You Seen Your Mother ,Baby, Standing In The
Shadow, który w fragmentach prezentuje, to co działo się podczas pierwszego koncertu,
angielskiej trasy, który odbył się w Royal Albert Hall 23 września 1966 roku.
W trakcie zdobywania Anglii, Stonesi oczywiście nie zapomnieli o swoich stałych
miejscach. Nadal występowali w Studio 51, Crawdaddy Club, Eel Pie Island oraz Ricky Ticky
Club, aż do końca września, gdy sprawy przyjęły całkiem inny obrót. Na ostatnie koncerty np. w
Crawdaddy fani ustawiali się w kolejce na kilka godzin przed show. Zainteresowanie zespołem
rosło i rosło, a klubowy etap powoli zaczynał dobiegać końca. Za horyzontem ukazywał się nowy
nieznany wcześniej świat tras koncertowych, który trwa do dnia dzisiejszego...
1962:
Kansas City/Baby What's Wrong/ Confessin 'The Blues/ Bright Lights, Big City/ Dust My Blues/
Down The Road Apice/ I'm A Love You/ Bad Boy/ I Ain't Got You/ Hush – Hush / Ride'em On
Down/ Back In The USA/ Kind Of Lonesome/ Blues Before Sunrise/ Big Boss Man/ Don't Stay Out
All Night/ Tell Me You Love Me/ Happy Home/ Roll Over Beethoven/ Road Runner/ Tiger In Your
Tank/ Pretty Thing/ Nursery Rhyme/ You Can't Judge A Book By The Cover/ Bye Bye Johnny/
Beautiful Delilah/ Talkin' Bout You/ If You Need Me/ I Ain't Got No Money/ Still A Fool/ The Sun
Is Shimng/ Let Me Love You, Baby / I'm A Hog For You/ Close Together/ Hoochie Coochie Man/
Got My Mojo Working/ Blueberry Hill/ Fortune Teller/ Sweet Little Sixteen/ Craw-Dad/ Dimples/
Peppin' And Hidin'/ I Got My Brand On You/ I'm Moving On/ Crawling King Snake/ Bo Diddley
1962/1963:
Boogie In The Dark/Going To New York/The Moon Is Rising/You Got Me Dizzy/Crackin' Up/
Chilhood Sweetheart/ Johnny B. Goode/ Little Queenie/ Buzz Me Baby/ Down In The Bottom/ My
Baby/ Honey Bee/ I Can Tell/ I Got To Find My Baby/ I'm Comin' Home/ Smokestack Lightnin'/
You Can't Make It If You Try/ La Bamba
1963:
Mona/ Tiger In Your Tank/ Cops And Robbers/ No Money Down/Dimples/ Pretty Thing/ Honest I
Do/ Around And Around/ Beautiful Delilah/ Jaguar And The Thunderbird/ Hey, Bo Diddley/
Confessin' The Blues/ Diddley Daddy/ Bring It To Jerome/ Look What You've Done/ Who Do You
Love/ Route 66/ Craw-Dad/ I'm Alright/ Ain't That Lovin' You Baby/ Bright Lights, Big City/ Close
Together/ Soon Forgotten/ Shame, Shame, Shame/ Talkin' Bout You/ Memphis Tennessee/ Close To
You/ I Just Want To Make Love To You/ I Want You To Know/ I'm Mad/ Little Egypt/ Come On/
Love Potion #9/ Roll Over Beethoven/ Money/ Don't Lie To Me/ Our Little Rendezvous/ Baby
What You Want Me To Do/ Brown Eyed Handsome Man/ I'm King Bee/ Doin' The Crawdaddy/
High – Heel Sneakers/ I'm Moving On/ Bye Bye Johnny/ You Better Move On/ Susie Q/ Walking
The Dog/ Poison Ivy/ Road Runner
Koniec
28 kwietnia 1963 roku po koncercie w Richmond, Stonesi spotkali się z Andrew Oldhamem
i Erickiem Eastonem, którzy błyskawicznie zmienili przyszłość zespołu. Według Eric'a. który
prowadził agencję koncertową, The Stones byli niesłychani, fantastyczni, genialni i trafiali do ludzi.
Kilka dni później Andrew został ich menadżerem. Bill wspominał, że wszystko zaczęło się kręcić
bardzo szybko i reszta nie miała pojęcia co się dzieje.
 |
| źródło: internetfm.com |
Zmiany zaczęto odczuwać szybko. Na początku maja, na nabrzeżu Tamizy w Chelsa odbyła
się pierwsza sesja zdjęciowa; wcześniej Ian Stewart został odsunięty od oficjalnego składu zespołu.
Andrew zaproponował mu dalsze nagrywanie z Stonesami oraz pracę menadżera podczas tras.
Pianista przystał na tą propozycję, jednak dla całego zespołu nadal był Rolling Stonesem. 7 maja
menadżer, za pośrednictwem chłopaków, podpisał trzy letni kontrakt z Impact Sound. Dzięki czemu
3 dni później w studiu Olympic odbyła się pierwsza profesjonalna sesja nagraniowa (wcześniej
nagrywali dema w studiu Curly Claytona 26 października 1962 roku i w IBC 11 marca 1963 –
ostatnie dostępne na specjalnym wydaniu albumu GRRR!) na której zarejestrowali materiał na
debiutancki singiel. Postawili na numer Chucka Berrego Come On, na stronę A, który nagrali w
swoim stylu i I Want To Be Loved Muddy'ego Waters'a na stronę B. Andrew wymagał aby
zaprezentowali się z bardziej pop-owej strony, ponieważ potrzebowali czegoś co będzie
komercyjne, co pomoże im dostać się na listy przebojów i zyskać nowych fanów. Na singlu nie
zaprezentowali tego co można było niemal codziennie usłyszeć na koncertach. W porównaniu z
sesją w IBC nagranie „Come On” to czysty pop. Gdybyśmy nadal grali tak bluesowo, nie
podpisalibyśmy kontraktu płytowego. Nadal chcieliśmy grać bluesa, to były nasze korzenie, więc
graliśmy go na żywo. W taki sposób Wyman odniósł się do pierwszego nagrania. Inne źródła
podają, że w tym dniu nagrano jeszcze dwa utwory Love Potion #9 oraz Pretty Thing (oba są nie
zweryfikowane).
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3093420-1315407446.jpeg.jpg) |
| źródło: discogs.com |
Czerwiec był kolejnym pracowitym miesiącem, nie tylko pod względem koncertowym, ale
też medialnym – udzielali wywiadów dla magazynów młodzieżowych i muzycznych, pojawiały się
kolejne sesję zdjęciowe. Pierwszy singiel ukazał się 7 czerwca i nie otrzymał rewelacyjnych opinii.
Gazety pisały np. że nie jest to utwór ani wykonanie które mogłoby trafić w tamtejszy rynek lub jest
wiele grup które, podobnie brzmią. Sami Stonesi nie byli zadowoleni z tego nagrania, do tego
stopnia, że nie chcieli wykonywać go na żywo, przez co Andrew bardzo się denerwował.
Do lipca 1963 „Toczące się kamienie” grywali typowe klubowe występy na terenie
Londynu. Później, przez kolejne trzy miesiące rozpoczęli podbój innych części kraju (w tym nawet
Walii!). Przez ten czas uzyskali wynik 78 koncertów, zarabiając 3592 funty. Po podzieleniu
wszystkiego, każdy muzyk zarabiał 18 funtów tygodniowo. Bito także rekordy frekwencji w
klubach i salach tanecznych.
W sierpniowym magazynie Beat Monthly Stonesi uplasowali się na 10 miejscu w rankingu
popularności. Po roku działalności była to wysoka pozycja.
 |
| źródło: pinterest.com Beat Monthly - pażdziernik 1963 rok |
Z kolejnej relacji Billa Wymana (gdyby nie on, ciężko byłoby odtworzyć początki zespołu)
możemy dowiedzieć się, że po raz pierwszy publiczność zaatakowała ich na koncercie w Grand
Hotel Ballroom w Lowestoft w Sufolk , grali tam 6 września 1963 roku dla 1200 osób. W połowie
koncertu dziewczyny zaczęły atakować nas na scenie. Miałem podartą koszulę, poodrywane guziki
od skórzanej kamizelki, a z palca ściągnięto mi obrączkę. Pozostałych chłopaków spotkał podobny
los. To był dopiero początek koncertowych szturmów (i strat) jakie fani organizowali na koncertach.
Wystarczy obejrzeć klip video do piosenki Have You Seen Your Mother ,Baby, Standing In The
Shadow, który w fragmentach prezentuje, to co działo się podczas pierwszego koncertu,
angielskiej trasy, który odbył się w Royal Albert Hall 23 września 1966 roku.
W trakcie zdobywania Anglii, Stonesi oczywiście nie zapomnieli o swoich stałych
miejscach. Nadal występowali w Studio 51, Crawdaddy Club, Eel Pie Island oraz Ricky Ticky
Club, aż do końca września, gdy sprawy przyjęły całkiem inny obrót. Na ostatnie koncerty np. w
Crawdaddy fani ustawiali się w kolejce na kilka godzin przed show. Zainteresowanie zespołem
rosło i rosło, a klubowy etap powoli zaczynał dobiegać końca. Za horyzontem ukazywał się nowy
nieznany wcześniej świat tras koncertowych, który trwa do dnia dzisiejszego...
Poniżej lista utworów, jakie The Rolling Stones wykonywali na swoich koncertach w
klubach i salach tanecznych na przełomie 1962/1963 roku :
1962:
Kansas City/Baby What's Wrong/ Confessin 'The Blues/ Bright Lights, Big City/ Dust My Blues/
Down The Road Apice/ I'm A Love You/ Bad Boy/ I Ain't Got You/ Hush – Hush / Ride'em On
Down/ Back In The USA/ Kind Of Lonesome/ Blues Before Sunrise/ Big Boss Man/ Don't Stay Out
All Night/ Tell Me You Love Me/ Happy Home/ Roll Over Beethoven/ Road Runner/ Tiger In Your
Tank/ Pretty Thing/ Nursery Rhyme/ You Can't Judge A Book By The Cover/ Bye Bye Johnny/
Beautiful Delilah/ Talkin' Bout You/ If You Need Me/ I Ain't Got No Money/ Still A Fool/ The Sun
Is Shimng/ Let Me Love You, Baby / I'm A Hog For You/ Close Together/ Hoochie Coochie Man/
Got My Mojo Working/ Blueberry Hill/ Fortune Teller/ Sweet Little Sixteen/ Craw-Dad/ Dimples/
Peppin' And Hidin'/ I Got My Brand On You/ I'm Moving On/ Crawling King Snake/ Bo Diddley
1962/1963:
Boogie In The Dark/Going To New York/The Moon Is Rising/You Got Me Dizzy/Crackin' Up/
Chilhood Sweetheart/ Johnny B. Goode/ Little Queenie/ Buzz Me Baby/ Down In The Bottom/ My
Baby/ Honey Bee/ I Can Tell/ I Got To Find My Baby/ I'm Comin' Home/ Smokestack Lightnin'/
You Can't Make It If You Try/ La Bamba
1963:
Mona/ Tiger In Your Tank/ Cops And Robbers/ No Money Down/Dimples/ Pretty Thing/ Honest I
Do/ Around And Around/ Beautiful Delilah/ Jaguar And The Thunderbird/ Hey, Bo Diddley/
Confessin' The Blues/ Diddley Daddy/ Bring It To Jerome/ Look What You've Done/ Who Do You
Love/ Route 66/ Craw-Dad/ I'm Alright/ Ain't That Lovin' You Baby/ Bright Lights, Big City/ Close
Together/ Soon Forgotten/ Shame, Shame, Shame/ Talkin' Bout You/ Memphis Tennessee/ Close To
You/ I Just Want To Make Love To You/ I Want You To Know/ I'm Mad/ Little Egypt/ Come On/
Love Potion #9/ Roll Over Beethoven/ Money/ Don't Lie To Me/ Our Little Rendezvous/ Baby
What You Want Me To Do/ Brown Eyed Handsome Man/ I'm King Bee/ Doin' The Crawdaddy/
High – Heel Sneakers/ I'm Moving On/ Bye Bye Johnny/ You Better Move On/ Susie Q/ Walking
The Dog/ Poison Ivy/ Road Runner
Koniec
 |
| źródło: justcollecting.com taśma, z nagranym koncertem w klubie Crawdaddy 1963 rok znajduje się na niej 14 piosenek |
Komentarze
Prześlij komentarz